بعد از واقعه مسجد گوهر شاد شيخ بهلول به كمك يك زن از مشهد خارج مي شود و(ادامه از قسمت واقعه گو هرشاد)آن زن به بيرون از خانه رفت تاازاوضاع شهر را براي آنها خبر بياورد. نزديك ساعت 10صبح برگشت و به بهلول گفت :مأموران فهميده اند كه شما كشته نشده ايد و همه خانه ها را براي پيدا كردن شما مي خواهند تفتيش كنند.بهلول به همراهان خود گفت: كه شما به مردم بپيونديد و من هم با كمك اين زن از مشهد خارج مي شوم. آن زن هم بهلول را از كوچه هاي مشهد گذراند و به صحرا رساند و سپس قريه اي را به او نشان داد كه مكان امني برايش بود و مردمش فدايي بهلول بودند .بهلول به آن قريه مي رود و پس از آن به افغانستان مسافرت مي كند.

در بين راه افغانستان به شهرهايي مي رسد كه در هر كدام از آنها خاطراتي دارد و چون در اينجا به طور كلي و خلاصه شده به خاطرات بهلول اشاره مي شود نمي توان آنها را بيان كرد. (مراجعه شود به كتاب خاطرات سياسي بهلول)

بهلول در افغانستان و تصميم دولت افغانستان در باره او

به محض ورود بهلول به افغانستان استاندار هرات مطلع شد و دستور داد كه بهلول را به خانه سرمنشي استاندار ببرند و تحت مراقبت قرار دهند.استاندار هرات پس از اين كار ورود بهلول را به كابل- مركز افغانستان- اطلاع دادو كسب تكليف كرد. پس از 40 روز به استاندار دستور رسيد كه بهلول را به كابل بفرستد.

در كابل دولت تصميم گرفت بهلول را به ايران تحويل ندهد، ولي اورا زنداني كند تا نتواند كارها و اقداماتي كه در ايران عليه حكومت انجام داده بود در افغانستان هم انجام بدهد. بهلول به مدّت 4 سال از عمر خود را در زندان انفرادي  گذراند و كارو سرگرميش  جوراب بافي و سرودن شعر شده بود كه در آن دوران تقريباً صد هزاربيت شعر  سرود و چون اجازه نداشت كه از قلم و كاغذ استفاده كند همه اشعارش را حفظ كرد.